Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
«Хало» деганда қазои ҳожат тушунилади. Инсон қазои ҳожат қилаётганида холи қолади. Шунинг учун учун хало дейилади.
عَنِ الْمُغِيرَةِ بْنِ شُعْبَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ إذَا ذَهَبَ الْمَذْهَبَ أَبْعَدَ. رَوَاهُ أَصْحَابُ السُّنَنِ.
Муғийра ибн Шўъба розияллоҳу анҳу:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бориш жойига (қазои ҳожатга) борадиган бўлсалар, узоқлашар эдилар», деганлар».
«Сунан» эгалари ривоят қилганлар.
Бу ҳадиси шарифда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қазои ҳожатдаги одатлари ривоят қилинмоқда. У киши қачон қазои ҳожат қилмоқчи бўлсалар, иложи борича одамлардан узоқлашиб кетар эканлар.
Маълумки, ўша пайтларда дунёнинг ҳеч қаерида қазои ҳожат учун қурилган алоҳида жойлар, белгиланган одоб ёки тартиб бўлмаган. Бундай нарсалар дунё тарихида биринчи бўлиб мусулмон жамиятида тартибга солина бошлаган. Бу бобда ўрганадиган баъзи ҳадисларимиз шу борадаги биринчи қадамлар ҳисобланади.
Демак, халонинг одобларидан бири – агар очиқ жойда бўлса, иложи борича узоқроқ жойга бориб, қазои ҳожат қилиш керак.
«Ҳадис ва ҳаёт» китоби асосида тайёрланди