Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
351. Нуъмон ибн Муррадан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ароқхўр, ўғри ва зинокор ҳақида нима дейсизлар?» дедилар. Бу улар ҳақида ҳукм нозил бўлишидан аввал эди. «Аллоҳ ва Унинг Расули билувчи», дейишди. «Улар фаҳш ишлардир. Уларда уқубат бордир. Ўғриликнинг энг ёмони намозини ўғирлашдир», дедилар. «Қандай қилиб намозни ўғирлайди, эй Аллоҳнинг Расули?» дейишди. «Сажда ва рукуъини тугал қилмайди», дедилар».
Молик, Байҳақий, Аҳмад, Ибн Хузайма, Ибн Ҳиббон ва Ҳоким ривоят қилишган.
352. Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан тунги намоз ҳақида сўради. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Тунги намоз икки ракат, икки ракатдандир. Агар бирингиз тонг отиб қолишидан қўрқса, бир ракат ўқийди, бу намозини витр (тоқ) қилиб беради», дедилар».
Бухорий ва Муслим ривоят қилишган.
353. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳайз кўрувчининг намозини Аллоҳ фақат химор (Химор – аёл кишининг боши ва кўксини тўсиб турадиган рўмолга ўхшаш нарса) билан қабул қилади», дедилар».
Абу Довуд, Термизий ва Ибн Можа ривоят қилишган.
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам» китобидан