Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Барча пайғамбар алайҳиссаломлар тавҳидни баён қилиш учун, Аллоҳнинг фардлигини аён қилиш учун келганлар. Шунинг учун ҳам уларнинг гаплари «Лаа илаҳа иллаллоҳ» калимаси устида жам бўлиб, ҳужжатлари шунга қаратилган. Улар ўз умматларини «Лаа мавжуда иллаллоҳ» (Аллоҳдан ўзга мавжуд йўқ) демоққа чақиришга амр қилинмаган, балки улар Аллоҳдан ўзга маъбуд йўқлигини изҳор қилишни қасд қилганлар.
Бу эса мушрикларнинг гумони ва хаёлига раддия бўлган. Чунки у мушриклар Аллоҳ ҳикоя қилганидек:
ﮬ ﮭ ﮮ ﮯﮰ
«Мана шулар бизнинг Аллоҳ ҳузуридаги шафоатчиларимиздир!» дерлар» (Юнус сураси, 18-оят).
Шунингдек:
ﮐ ﮑ ﮒ ﮓ ﮔ ﮕ ﮖ
«Уларга фақат бизларни Аллоҳга жуда ҳам яқин қилишлари учунгина ибодат қилурмиз», дерлар (Зумар сураси, 3-оят).
Шу билан бирга, Аллоҳнинг тавҳидига далолат қилган нарсалар Унинг мавжудлигига ҳам далолат қиладилар.
Шунинг учун ҳам мавжудлик далилларини алоҳида очиқлаб келтиришга ўрин қолмаган.
Ақийдатут Таҳовия шарҳининг талхийси» китобидан
Ушбу китоб Ўзбекистон Республикаси Вазирлар Маҳкамаси ҳузуридаги Дин ишлари бўйича қўмитанинг 2022 йил 5 октябрдаги 03-07/7619-рақамли хулосаси асосида чоп этилган.