Қалбларни яқинлаштирган воқеа
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Бир куни ака-ука жанжаллашиб қолишди. Жанжал шу қадар кучайиб кетдики, улар бир-бирларига қўл кўтаришгача боришди. Оталари уларнинг бу ҳолини индамай, маюс тингларди.
Уларнинг ўзаро тўқнашуви тугагач, ҳар бири ўз ётоқхонасига йўл олди ва бир-бирининг хотини, болалари билан аралашиб кетишига тўсқинлик қилди.
Уларнинг ўртасида ҳамма нарсада узилиш рўй берди, шунинг учун улар бир-бири билан, оиласи шеригининг оиласи билан учрашишмасди, бир дастурхон атрофида йиғилишмасди ёки ота-оналари билан суҳбатлашишмасди.
Бир уйда яшаётган икки ўғилнинг бир-бирининг юзига қарашни истамаганини кўрган отанинг юраги эзилиб кетди.
Уларнинг бечора оналарига келсак, у қаттиқ дард чекди, ҳар бири билан алоҳида гаплашиб, бир-бирининг айбини кечиришини сўрашга қанчалик уринмасин, фарзандларининг бефарқлигини билди.
Бир куни у эридан икки ўғли ўртасида бўлаётган воқеаларга чек қўйишини сўради ва юраги энди улар ўртасида бўлаётган воқеаларга чидай олмаслигини айтди.
Дарҳақиқат, ота ақл билан улар ўртасидаги келишмовчиликни тугатишга ва уларнинг ҳар бири бир-бирининг олдини олиш учун қурган тўсиқни йўқ қилишга қарор қилди.
У деҳқончилик билан шуғулланаётган тўнғич ўғлининг олдига бориб, укасининг қишлоқ охирида жойлашган қудуққа тушиб кетганини катта қўрқув билан айтди ва ўғил отасининг гапини тугатмай, укасини қутқаришга шошилди.
Ота тезда бу жойни ортда қолдириб, қишлоқда темирчи бўлиб ишлаётган иккинчи ўғлининг олдига бориб, катта акаси қишлоқ охиридаги қудуққа тушиб кетганини худди шундай ваҳима билан айтди.
Ўғли бор овози билан қичқирди ва бир зум кўзларидан ёш оқди, акасини қутқаришга шошилди, акасини йўқотиш қўрқувининг шиддатидан унинг юраги ва жигари эзилган эди.
Иккови қудуққа етиб келишди ва бир-бирларини соғ кўришди, ҳеч бири индамади, лекин иштиёқ билан бир-бирларига яқинлашиб, қучоқлашди. Уларнинг ҳар бири биродарини йўқотишга кучи етмаслигини, ўйлаганларидек бир-бирисиз тура олмаслигини англаганидан кейин кўзларидан ёш оқди.
Ота улар ўртасида нималар бўлаётганини жимгина кузатиб турарди, лекин бу сафар унинг юраги қувонч, хурсандчиликка тўла эди. Улар уйга қайтишди, ҳар бири бир-бирига яқин, суҳбатлашиб ташриф буюриши бутун оиланинг қалбига қувонч келтирди. Айниқса, онанинг юрагига.
Шу ўринда мавзуга мос ҳадис келтирсак.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Кимни ризқи кенгайтирилиши ва ажали ортга сурилиши масрур қилса, қариндошларига силаи раҳм қилсин», дедилар».
Учовлари ривоят қилишган.
Аллоҳ таоло бизни силаи раҳм қилувчи бандаларидан айласин.
Нозимжон Ҳошимжон тайёрлади
Ушбу мақола Ўзбекистон Республикаси Дин ишлари бўйича қўмитасининг 2025 йил 4 мартдаги 03-07/1462-сонли рухсати асосида тақдим қилинди.
© islom.uz 2003-2025.
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайтдан маълумот олинганда манба кўрсатилиши шарт.
Email: admin@islom.uz
Telegram: @portalislomuzadmin_bot
Ўзбекистон, Тошкент, 100185
Сўгалли ота кўчаси, 5-уй
