Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу бир кўчадан ўтиб қолди. Кўчада ўйнаб юрган болалар ҳазрати Умарни кўриб, тирқираб қочиб кетишди, лекин битта бола қочмай, жойида тураверди. Умар розияллоҳу анҳу: «Сен нега ўртоқларинг билан бирга қочмадинг?» деди. Бола: «Мен бирор айб иш қилмадим-ку, нимадан қўрқаман? Йўл ҳам тор эмас, бемалол сиғасиз», деди.
Бу бола Зубайр ибн Аввомнинг ўғли, Мадинага ҳижрат қилиб келган саҳобалардан биринчи бўлиб туғилган фарзанд Абдуллоҳ эди.
«Солиҳлар гулшани» китобидан