Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ўтган мужтаҳид имомлар имомлик рутбасига илм талабидаги олийҳимматлик ва вақтларни зое қилишдан устунлик билангина эришдилар. Имом Моликнинг шогирди Яҳё ибн Яҳё Лайсий бўлиб, бу инсон «Муватто» асарини энг машҳур ва энг ишончли ровийларидан биридир.
У зот бир куни талаба дўстлари билан Имом Моликнинг дарсида эдилар. Фил келиб қолди. Шунда ўша ердаги барча ўқувчилар ташқарига, тирик филни кўриш учун чиқиб кетдилар. Яҳё бўлса жойида ўтираверди. Буни кўрган имом Молик унга: «Сенчи, филни томоша қилишга чиқмайсанми? Сени юртингда фил йўқку?» деди. Яҳё жавоб бериб: «Мен бу ерга филни кўриш учун сафар қилиб келмадим. Балки, сизни кўриш, сизнинг илмингиз ва йўл-йўриқ, услубингизни таълим олиш учун келганман», деди.
Унинг бу ҳолати устозга ёқди, маъқул келди ва уни «Андалус оқили» дея атади. Кейинчалик айнан ушбу шогирди билан фиқҳ илмида иш юритиш, қонунчилик якунига етди ва унинг сабабидан Андалусда Моликий мазҳаби кенг тарқалди.
Қози Иёзнинг «Тартибул мадорик», Ибн Халликоннинг
«Вафоётил аъён» ва
Имом Заҳабийнинг «Сияру аъламин нубало»
ва бошқа асарларда келтирилган
Манба: arabic.uz