Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Таълим мудирлигидан бир мактабга текширувчи юбормоқчи бўлишибди. Текширувчи (яъни, комиссия) йўлга чиқиб йўлнинг ярмига келганида машинаси бузилиб қолибди. У машина тузатишни билмас экан. Машинанинг капотини очиб моторга термулиб, қўлидан бир иш келмай ўтираверибди. Шу пайт унинг олдидан бир болакай ўтиб қолибди.
Болакай текширувчига: «Майлими сизга ёрдам берсам?», дебди. Текширувчи: «Тузатиш қўлингдан келса майли», дебди.
Болакай: «Отам механик, мен у кишига ёрдам бериб тураман», дебди.
Болакай моторга қараб туриб текширувчидан асбоблар ва калитлар турадиган қутини олиб келишини сўрабди. Текширувчи қутини олиб келиб болакайнинг олдига қўйибди. Бир неча дақиқа уринишдан сўнг болакай теширувчидан машинани ўт олдиришни сўрабди. Текширувчи ҳайрон бўлиб машинани ўт олдирибди. Машинанинг мотори соатдек аниқ ишлай бошлабди. Текширувчи болакайга раҳмат айтиб, ундан нега бу вақтда мактабга бормасдан бу ерларда юрганини сўрабди. Болакай шундай дебди:
«Мен синфимизда энг қолоқ ўқувчиман. Бизнинг мактабимизга бугун текширувчи келар экан. Шунинг учун ўқитувчимиз бугун мактабга келмаслигимни тайинлаган эдилар. Акс ҳолда мактабни шарманда қилар эканман»!
Фикр
Ана шунақа қилиб биз истеъдодларни ҳалок қиламиз. Закий ва мўъжизалар яратиш фақатгина мактаб ўқув дастурларида чекланган эмас. Шахсларни муносиб ўрнига қўйиш билан биз мўъжизалар яратишимиз мумкин.
Синфимизда иккичилар бор эди. Муаллимлар доимо уларга «сенлар одам бўлмайсан»дан нарига ўтишмас эди. Улар дарсларда иккичи бўлишсада мотоциклнинг моторини титиб ташлаб бошқатдан тера олар эди. Ҳолбуки, аълочилар бу ишни қила олмас эди. Ўша иккичилар «одам бўлмайсан»ни эшитавериб охири бузуқ йўлларга кириб жувонмарг бўлиб кетди.
Ёшларнинг руҳини синдириб қўймайлик. Улардаги истеъдодни аниқлаб шу томон йўналтирайлик. Ана шунда ҳақиқий мўъжизани кўрамиз иншааллоҳ!
Абдулқодир Полвонов тайёрлади