Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Бир аёл кекса сотувчидан «Тухум неча пул?», деб сўради.
Сотувчи «Донаси икки дирҳамдан» деди.
«Олтитасини ўн дирҳамга берсангиз оламан, бермасангиз, кетавераман» деди аёл.
Сотувчи «Келинг, олинг, шояд Аллоҳ таоло мушкулимизни осон қилса! Ҳали савдо қилмагандим. Бу биринчи савдо» деди.
Аёл тухумларни олдию, ғалаба нашидасини сураётган ғолибдек бориб, машинасига ўтирди. Дугонаси билан ошхоналардан бирида кўришди ва кўнгиллари тусаган таомларни буюртма қилишди. Таомлар келгач, одатларига кўра, озгина ейишди ва кўпини қолдиришди.
Кейин аёл пулини тўлашга кетди. Жами 130 дирҳам бўлибди. Ошхоначига 150 дирҳам берди ва «Қайтимини ўзингизга олинг» деди.
Ушбу ҳолат ошхоначи учун оғриқлимасдир, аммо кекса сотувчи учун оғриқли эди.
Нега фақир сотувчилардан нарса олаётганимизда бахиллигимизни, кучимизни уларга ишлатамизу, саховатимизга муҳтож бўлмаганларга сахийлик қиламиз?!
Бир бола айтяпти: «Намоздан кейин отам турли нарсалар сотадиган камбағал кишилардан, эҳтиёжлари бўлмаса ҳам, қиммат нархларда маҳсулотлар сотиб олардилар. Бундан менинг жаҳлим чиқарди. Шунда отам «Бу ўша сотувчиларни камситмай, хижолатга қўймай, уларга бериладиган садақадир» деганларидан сўнг вазиятни тушундим».
Икки хил тарбия. Биринчи воқеада одамларнинг қалбларини ҳисобга олмаслик, ижтимоий мунофиқлик кўзга ташланса, кейингисида инсонларнинг қалбларини оғритмасдан уларга мурувват қилиш кўринади.
Аллоҳ таоло барчамизни Ўзининг ҳидоятидан айирмасин ва хотимамизни чиройли қилсин!
Нозимжон Ҳошимжон тайёрлади