Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ҳанафийлар шайхи, машриқ олими Абу Ҳафс Умар ибн Абдулазиз ибн Умар ибн Абдулазиз ибн Моза Бухорий. Оталари аллома Абул Мафохирнинг қўлларида фақиҳ бўлиб, юқори даражага етганлар. У киши ҳақларида ибратли ҳикоятлар тўқилган. Султон олдида ҳам ҳурматлари баланд бўлган. Аллоҳ у кишига Қатавон воқеаси ва мусулмонлар мағлубиятидан кейин кофирлар қўлида шаҳид бўлишни насиб этгунига қадар ўз фикрларида собит турганлар.
Самъоний айтадилар: «Эшитишимча, бу киши қачон сафарга чиқсалар, фарзандлари ва дўстлари билан гўё қайтиб келмайдигандек хайрлашганлар. Оталаридан ва Али ибн Муҳаммад ибн Хидомдан ҳадис эшитганлар. У киши билан Марвда учрашиб, мунозараларида иштирок этганман. Абу Саъд ибн Тайюрий ва Абу Толиб ибн Юсуфдан ҳадис айтганлар. Қатъиятлиликлари билан танилганлар. У зотдан кўплар фиқҳдан таълим олганлар. Бу кишидан Абу Али ибн Вазир Дамашқий ҳадис эшитганлар. 536 йили сафар ойида 53 ёшларида Самарқандда қийнаб ўлдирилганлар».
Изоҳ: Ибн Мозанинг кўп асарлари бўлган: «Ал-Фатаво ал-кубро», «Ал-Фатаво ас-суғро», «Ал-Фатаво ал-хоссия», «Умдатул-фатаво», «Ал-Воқеотул ҳисомия фи мазҳабил ҳанафия», «Усулул фиқҳ», «Масоил даъвал ҳийтон ват туруқ ва сайлул мо» ва бошқалар.
«Машҳур даҳолар сийрати» китобидан