Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ҳар бир чиққан каломда у чиққан қалбнинг либоси бордир.
Нурдан кейин чиқадиган каломнинг аломати қалбларга таъсир қилиш, руҳларни ҳаяжонга солиш, сирларни завқлантиришдан иборатдир. У каломни ғофил эшитса, огоҳланади, осий эшитса, зажрланади, итоаткор эшитса, яна ҳам фаоллашади, йўлда юрувчи эшитса, чарчоқни унутади, етишган эшитса, ҳолидаги мавжуд имконияти зиёда бўлади.
Сўз – сўзловчининг сифатидир. Агар сўзловчи нурли бўлса, тингловчининг қалбини мунаввар қилади. Агар сўзловчи хира бўлса, унинг сўзининг чегараси тингловчининг қулоғидир.
«Ҳар бир чиққан каломда у чиққан қалбнинг либоси бордир».
Одамлар ёпиқ дўконлардир, гапирсалар, очиладилар. Чорвадор билан аттор ҳам гап-сўзи билан фарқланади.
Сўз қалбдан чиқса, қалбга етади. Сўз тилдан чиқса, энг узоқ борадиган ери қулоқдир. Ҳолнинг ҳаракатга солиши мақолникидан (сўздан) кучлидир. Агар ҳол билан мақол (сўз) жамланса, тубсиз денгиз ва ёруғ юлдуз бўлиши турган гап.
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф
(Хислатли ҳикматлар шарҳи китобидан)