Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
«Эй Мусо, Аллоҳни очиқ-равшан кўрмагунимизча, сенга ишонмаймиз», – деганингизни, шунда ўзингиз назар солиб турганингизда сизни яшин урганини эсланг. Бақара 55.
Шунчалик воқеалар бўлиб ўтгандан сўнг ҳам Бану Исроилнинг ақли кирмади. Улар Мусо алайҳиссаломнинг кўплаб мўъжизаларини кўриб туриб, у киши сабабидан Фиръавн зулмидан қутулиб туриб ҳам:
«Эй Мусо, Аллоҳни очиқ-равшан кўрмагунимизча, сенга ишонмаймиз», – дедилар.
Яъни «Бизга Аллоҳнинг Ўзини кўрсатмасанг, сенинг пайғамбарлигингга ишонмаймиз», дейишди. Бану Исроил моддапараст бўлганидан ўзлари ҳис қиладиган нарсага ишониб, бошқа нарсаларни инкор этадиган бўлиб қолишган эди. Уларнинг узоқ муддат Фиръавн зулми остида хор бўлиб яшашлари ҳам табиатларини бузиб қўйган эди. Узоқ вақт хор бўлиш одамни шундай пасткаш қилиб қўяди, киши табиатидаги бор яхшиликларни ҳам йўқ қилиб юборади ва унда қулларга хос хислатни пайдо қилади. Бу ҳолат эса зулм остида бўйин эгиб юриш, зулм кўтарилганда ҳовлиқиш, неъмат ва яхшилик етганда кибр-ҳаво қилишдан иборатдир. Ҳозирги замонда ҳам узоқ вақт зулмда хор-зорликни ўзига эп кўриб юрган халқларда шу хислат кўриляпти.
Бу шаккоклиги учун Аллоҳ таоло Бану Исроилни муносиб жазолади:
«…шунда ўзингиз назар солиб турганингизда сизни яшин урганини эсланг».
Яъни Бану исроилликларни ўзлари қараб турган ҳолда яшин уриб, ҳалок бўлдилар.