Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ва илоҳингиз ягона Илоҳдир. Ундан ўзга илоҳ йўқ. У ўта меҳрибондир, ўта раҳмлидир. Бақара 163.
Ушбу оятда Ислом ақийдасининг бош масаласи – Аллоҳнинг ягоналиги асосий қоида сифатида илгари сурилмоқда. Ҳеч қачон Аллоҳнинг борлигига шубҳа бўлмаган. Доимо Унинг зоти ва сифатлари ҳақида тортишувлар бор эди. Унинг махлуқотлар билан алоқаси ҳақида ҳам тортишувлар кечган. Фақат коммунистларгина илоҳнинг йўқлиги ҳақида сафсата сотдилар. Аллоҳнинг борлигини инкор этдилар. Коммунистик тузум авжига чиқиб, бутун дунёни эгаллаймиз, деб жар солиб турган бир пайтда замондош олимларимиздан бирлари: «Аллоҳнинг борлигини инкор қилиш бармоқдаги томири йўқ бегона ўсимтадир, шак-шубҳасиз, тезда йўқолиб, асари ҳам қолмайди», – деб ёзган эди. Тўғри чиқди, коммунистлар ҳам, уларнинг ғоялари ҳам, жумладан, Аллоҳнинг борлигини инкор этиш ҳам йўқ бўлиб кетмоқда.
Аллоҳнинг ягоналиги ақийдаси асосида бошқа тасаввурлар ҳам ҳақиқий шаклни оладилар.
Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламдан ривоят қилинган ҳадисда:
«Аллоҳ таолонинг исми аъзами «Ва илаҳукум илаҳун ваҳидун», яъни «Ва илоҳингиз бир илоҳдир» ҳамда «Алиф лам мим. Аллоҳу лаа илааҳа илла ҳу», яъни «Алиф лам мим. Аллоҳки, Ундан ўзга илоҳ йўқдир» оятларидан биридадир», – дейилган.