Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَأَقَامَ الصَّلاَةَ وَآتَى الزَّكَاةَ وَلَمْ يَخْشَ إِلاَّ اللّهَ فَعَسَى أُوْلَئِكَ أَن يَكُونُواْ مِنَ الْمُهْتَدِينَ
Тавба 18. Албатта, Аллоҳнинг масжидларини фақат Аллоҳга ва охират кунига иймон келтирганлар, намозни тўкис адо этганлар, закот берганлар ва Аллоҳдан бошқадан қўрқмаганларгина обод қилурлар. Ажаб эмаски, ана ўшалар ҳидоят топувчилардан бўлсалар.
Масжидларни обод қилиш шарафига муяссар бўлиш кўпгина шартларни бажарган кишигагина насиб этар экан.
Шартларнинг биринчиси:
«Аллоҳга иймон келтириш».
Яъни қалбида фақат Аллоҳга иймони бор бўлган, Ундан бошқа ҳеч бир зот ибодатга лойиқ эмас, деб билган кишида Аллоҳнинг масжидларини обод қилиш шарафига муяссар бўлишнинг битта шарти мавжуд бўлади.
Иккинчи шарт:
«Охират кунига иймон келтириш».
Бу ҳам иймоннинг энг катта рукнларидан биридир. Охиратдан умидвор кишигина Аллоҳнинг масжидларини обод қилишга ҳаракат қилади.
Учинчи шарт:
«Намозни тўкис адо этиш».
Чунки намоз диннинг устунидир. Ким уни қоим қилса, динни ҳам қоим қилган бўлади.
Тўртинчи шарт:
«Закот бериш».
Бу молиявий ибодат бўлиб, баъзи ҳолларда «садақа» деб ҳам аталади. Яъни у ҳам иймонни тасдиқловчи ибодатдир.
Бешинчи шарт:
«Аллоҳдан бошқадан ҳеч қўрқмаслик».
Чунки Аллоҳдан бошқадан қўрқиш ширкнинг бир туридир. Мазкур сифатларни ўзида мужассам этганларгина Аллоҳнинг масжидларини обод қиладилар ва
«Ажаб эмаски, ана ўшалар ҳидоят топувчилардан бўлсалар».
Макка мушриклари эса мазкур сифатлардан бирортасига эга бўлмасалар ҳам, ўзларича, Аллоҳнинг уйи – Масжидул Ҳаромни обод қилувчилармиз, деган даъвони қилиб юришар эди.