Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абдуллоҳ ибн Соиб отаси орқали бобосидан ривоят қилади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Бирортангиз соҳибининг нарсасини ўйин қилиб ёки жиддийлик билан олиб қўймасин. Агар ҳассасини олиб қўйса ҳам, дарҳол қайтариб берсин», деганларини эшитдим».
Шарҳ: Демак, ўйин қилиб, ҳазил қилиб бировнинг нарсасини беркитиб қўйиш, уни ташвишга солиш, хижолат қилиш, кейин орқасидан мазаҳ қилиб кулиш мўмин-мусулмонларга тўғри келмас экан. Мўмин-мусулмонлар бундай ишларни мутлақо қилмасликлари шарт.
Албатта, бу каби ишлар мўмин кишига озор ҳисобланади. Мўминга озор бериш эса мумкин эмас. Бу иш мўмин-мусулмонлик одобига тўғри келмайди.
Агар бирор нарсани олган бўлса, дарҳол ўрнига қайтариш керак. Йўқса, эгаси уни ахтариб, хижолат бўлиши ва озор топиши мумкин.
Хуллас, мўмин-мусулмонларга озор етказадиган ҳар қандай ўйин ва ҳазилларнинг яқинига ҳам йўламаслик керак.
«Одоблар хазинаси» китоби асосида тайёрланди