Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бир қабр олдида йиғлаб ўтирган аёлнинг ёнидан ўтиб қолиб, «Аллоҳга тақво қил, сабр қил», дедилар. Ҳалиги аёл у зотни танимай, «Тинч қўй мени! Менинг мусибатим сенинг бошингга тушмаган-да, билмайсан», деди. Аёлга у зотнинг кимлигини айтишган эди, у Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи васалламнинг эшикларига келди, сўнг: «Эй Аллоҳнинг Расули, мен сизни танимабман», деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Ҳақиқий сабр – (мусибатнинг) дастлабки пайтдагисидир», дедилар» (Муттафақун алайҳ).
Имом Муслимнинг ривоятида: «Ўша аёл ўлган боласи учун йиғлаётган эди», дейилган.
«Солиҳлар гулшани» китобидан