Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Шофеъий мазҳаби фақиҳларидан бўлган Абул Аббос ибн Сурайж ўлими олдидан бемор бўлиб ётганида туш кўрди. Тушида Қиёмат қоим бўлиб, Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло: «Уламолар қани?» деб сўрабди. Уларни келтиришибди. Улар орасида Ибн Сурайж ҳам бор экан. Аллоҳ таоло уларга: «Билганларингдан нимага амал қилдингиз?» деб сўрабди. Улар: «Роббимиз, биз камчиликка йўл қўйдик, гуноҳкор бўлдик», дейишибди. Аллоҳ таоло бу жавобдан рози бўлмаган маънода бошқа жавобни кутиб, саволни яна қайта сўрабди. Шунда Ибн Сурайж: «Менинг амал дафтаримда ширк йўқ. Ахир Сен ширкдан бошқа гуноҳларни кечиришга ваъда бергансан», деб жавоб берди. Шунда Аллоҳ таоло: «Боринглар, сизларни мағфират қилдим», дебди.
Ибн Сурайж раҳимаҳуллоҳ ушбу воқеадан уч кун ўтиб вафот этди.
«Солиҳлар гулшани» китобидан