Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنْ عَائِشَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهَا، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: إِذَا أَحْدَثَ أَحَدُكُمْ فِي صَلَاتِهِ فَلْيَأْخُذْ بِأَنْفِهِ ثُمَّ لِيَنْصَرِفْ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَابْنُ مَاجَهْ.
Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Бирортангиз намозида таҳоратини кетказиб қўйса, бурнини ушласин-да, сўнгра (қайрилиб) чиқиб кетсин», дедилар».
Абу Довуд ва Ибн Можа ривоят қилганлар.
Шарҳ: Намоз ўқиб турганда ел чиқиб, таҳорати кетиб қолса, намозни давом эттириб бўлмаслигини шу ҳадисдан билиб оламиз. Чунки ундай одамда таҳорат қолмайди. Қасддан таҳоратсиз намоз ўқиш эса куфрдир.
Албатта, инсондан ел чиқиши уят, уни обрўсизлантирадиган иш. Намоздан шундай чиқиб кетиш одамларда шубҳа туғдириши ёки обрўсининг тўкилишига сабаб бўлиши мумкин. Шунинг учун Расули акрам соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай ноқулай ҳолатга тушган одамга хижолатдан қутулишнинг ажойиб йўлини ўргатмоқдалар:
«Бурнини ушласин-да, сўнгра (қайрилиб) чиқиб кетсин».
Шунда одамлар унинг бурни қонаб кетибди, деб ўйлашади. У эса уятдан қутулади.
«Ҳадис ва ҳаёт» китобидан