Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Араб тилида «фатво» сўзи қийин саволга жавоб бериш маъносини англатади.
Шаръий истилоҳда эса сўраган кишига далил асосида шаръий ҳукмни баён қилиб беришга «фатво» дейилади.
Биринчи фатво берувчи Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бўлганлар. Ул зотдан кейин олим саҳобалар, тобеъинлар, табаъа тобеъинлар ва мужтаҳид уламолар бўлдилар. Бу иш ҳозиргача давом этиб келмоқда.
Мусулмонлар ҳаётида пайдо бўладиган саволлар бўйича фатво бериб туришнинг таъминланиши фарзи кифоядир. Яъни фатво бериб туришга етарли уламолар бўлиши лозим ва лобуддир.
Фатво Аллоҳ таолонинг ҳукмларини баён қилиш бўлганлиги учун ўта масъулиятли иш ҳисобланади. Бу иш ҳалол-ҳаром, савоб-гуноҳ, жаннат-дўзах орасидаги ишдир. Шунинг учун бунда ниҳоятда эҳтиёт бўлиш лозим.
«Зикр аҳлидан сўранг» китобидан