Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
83. Абу Раввоъдан ривоят қилинади:
«Ибн Умарнинг олдида бир киши бор эди. Унинг қизлари бўлиб, у уларнинг ўлимини тилади. Шунда Ибн Умар ғазабланиб:
«Уларга ризқни сен берасанми?!» деди».
Шарҳ: Афтидан, мазкур ота қизларни боқишдан зорланиб, уларнинг ўлимини тилаганга ўхшайди. Шунинг учун Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳу унга қарши гапида ризқ ҳақида сўз юритмоқда.
Албатта, ризқ Аллоҳдан. У Зотдан бошқа ҳеч ким бировга ризқ бера олмайди. Жумладан, ота ҳам қизларига ризқ бера олмайди. Шундай экан, уларни боқишдан қочиб, ўлимини тилаш мусулмон одамга тўғри келмайди.
Болали одам уларга ўлим эмас, балки узоқ-умр, бахт-саодат тилаши керак.
Ушбу ҳадисдан олинадиган фойдалар:
1. Фарзандга, хусусан, қиз фарзандга ўлим тилаб бўлмаслиги.
2. Фарзанднинг ризқини ота-она бермаслиги.
«Одоблар хазинаси» китобидан