Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Эсла, вақтики, Иброҳим: «Роббим, буни омонлик юрти қилгин ва аҳлидан Аллоҳга ва қиёмат кунига иймон келтирганларини мевалар ила ризқлантиргин», – деди. (У Зот:) «Ким куфр келтирса, озгина баҳраманд этаман, сўнгра олов азобига мажбур қиламан ва у қандай ҳам ёмон борар жой!» – деди. Бақара 126.
Ушбу оятда иккинчи марта – энди Иброҳим алайҳиссалом тилларидан Байтуллоҳнинг омонлик маскани бўлишининг хабари келмоқда. Аммо одобли, сермулоҳаза пайғамбар Иброҳим алайҳиссалом аввалги дарсдан сабоқ олиб, Аллоҳнинг мукофотини бу гал ҳаммага эмас, балки мўминларгагина сўрамоқдалар.
«Роббим, буни омонлик юрти қилгин ва аҳлидан Аллоҳга ва қиёмат кунига иймон келтирганларини мевалар ила ризқлантиргин», – демоқдалар.
Аллоҳ таоло эса бундай масалаларга оид асосий қоидани эслатиб қўймоқда. Асосий қоида эса ўзгармасдир:
«(У Зот:) «Ким куфр келтирса, озгина баҳраманд этаман, сўнгра олов азобига мажбур қиламан ва у қандай ҳам ёмон борар жой!» – деди».
«Озгина баҳраманд этиш» кофирлар учун бу дунёда бериладиган зоҳирий ҳузурдир. Сўнгра эса охиратда уларни дўзах азоби кутади.