Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абу Саид Саъд ибн Молик ибн Синон ал-Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Аллоҳнинг набийси соллаллоҳу алайҳи васаллам:
“Сизлардан аввал ўтган умматлардан бир одам тўқсон тўққиз кишини ўлдирган эди. Бас, у ер юзидаги энг олим кишини сўради. Улар бир роҳибни кўрсатишди. У роҳиб ҳузурига бориб, тўқсон тўққизта одам ўлдирганини айтиб, тавба қилса, тавбаси қабул бўладими? Шу ҳақда сўраганида, роҳиб: “Йўқ”, деди. У роҳибни ҳам ўлдириб, (ўлдирган одамлар сонини) юзтага етказди. Сўнгра яна: “Ер юзида барчадан олимроқ киши ким?” деб сўради. Унга яна бир олим киши кўрсатилди. У (олимдан): “Юз кишини ўлдиргани ва унинг тавбаси қабул бўладими?” деб сўраганида, олим: “Ҳа, ким У билан тавба орасини тўса олар эди? Сен фалон-фалон ерга бор. У ерда Аллоҳ таолога ибодат қиладиган кимсалар бор. Сен ҳам улар билан бирга Аллоҳга ибодат қил. Ўз ерингга ҳаргиз қайтмагин, чунки у ёмон жойдир”, деди. Бу сўзларни эшитгач йўлга тушди. Ярим йўлга етганида, унга ўлим етди, раҳмат ва азоб фаришталари у хусусида жанжаллаша бошлашди. Раҳмат фаришталари: “У қалби билан Аллоҳга юзланиб, тавба қилган ҳолда келайтган эди”, дейишди. Азоб фаришталари эса: “У ҳеч ҳам яхши амал қилмаган”, дейишди. Шунда улар ҳузурига одам суратидаги фаришта келди, улар, уни ўзларига ҳакам қилиб, таъйин этишди. У: “Икки ер орасидаги масофани ўлчанглар. Қайси бирига яқин бўлса, у ҳам ўшалардандир”, деди. Икки ер оралиғи ўлчашганида, хоҳлаб (кетиб) турган тарафи яқин эди. Шундай қилиб, унинг жонини раҳмат фаришталари кўтариб кетишди”, дедилар.
Муттафақун алайҳ.
Бошқа бир саҳиҳ ривоятда: “Яхши юртга бир қарич яқин экан. У ўша шаҳар аҳлидан саналибди”, дейилади.
Яна бир бошқа саҳиҳ ривоятда эса қуйидагича айтилади: “ Аллоҳ таоло келган тарафдаги ерга узоқ бўл, бораётган тарафдаги ерга яқин бўл, деб ваҳий қилди. Ва: “Икковининг орасини ўлчанглар”, деди. Натижада бораётган томонига бир қарич яқин экан. Бас, у мағфират қилинди”.
Бошқа ривоятда: “Кўкси билан ўзини ўша томонга ташлади”, дейилган.