Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
5366. Абдуллоҳ ибн Умар розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Албатта, Аллоҳ одамларнинг ичида тилини сигирнинг тилига ўхшатиб айлантирган гапдонни ёмон кўради», дедилар».
Абу Довуд ва Термизий ривоят қилганлар.
Шарҳ: Мол кавш қайтарганда тилини икки лунжида айлантирганга ўхшаб, ҳуда-беҳудага балоғатга зеб бериб, ўзини кўрсатиш учун балоғатли сўзлашга ҳаракат қилган одамни Аллоҳ таоло хуш кўрмас экан. Бу маънода эҳтиёт бўлмоқ зарур
5367. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Ким кишиларнинг ёки одамларнинг қалбини ром қилиш учун сўз ўйини қилишни ўрганган бўлса, Аллоҳ қиёмат куни у одамдан тавбани ҳам, фидяни ҳам қабул қилмас», дедилар».
Абу Довуд ривоят қилган.
Шарҳ: Одамларни қойил қолдириш учун қилинган иш риёдан ўзга нарса бўлиши мумкин эмас. Риё эса доимо мазаммат қилинган нарсадир.
5368. «Ибн Умар розияллоҳу анҳумо:
«Машриқдан икки киши келди. Улар хутба қилдилар. Одамлар лол қолдилар. Бас, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Албатта, баённинг сеҳрлиси ҳам бор» ёки «Албатта, баённинг баъзиси сеҳрдир», дедилар».
Абу Довуд ва Бухорий ривоят қилганлар.
Шарҳ: Машриқдан келган икки киши – Зарбуқон ибн Бадр ва Амр ибн ал-Аҳтам эди. Албатта, чиройли гап кишини сеҳрлаб қўйиши бор.
5369. «Бир киши туриб, кўп гапирди. Шунда Амр ибн Осс:
«Агар гапини қисқа қилганида, ўзига яхши бўлар эди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг «Батаҳқиқ, гапни қисқа қилишни хуш кўрдим (ёки амр қилиндим). Албатта, қисқа қилиш яхшидир», деганларини эшитганман», деди».
Абу Довуд солиҳ санад ила ривоят қилган.
Шарҳ: Албатта, мазмунсиз кўп гапдан сермазмун оз гап яхшидир.
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф
(ҳадис ва ҳаёт китобидан)