Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абу Саламадан ривоят қилинади:
«Абу Саъид Худрийнинг олдига бордим. У билан дўст эдик. Мен унга:
«Биз билан бирга хурмозорга чиқмайсанми?» дедим. У чиқди. Эгнида хомийса бор эди».
Шарҳ: «Хомийса» – ипак ёки жундан қилинадиган тўртбурчак кийим.
Бу ҳадисда саҳобаи киромнинг кўнгил ёзиб, шамоллаб келиш учун шаҳардан боққа чиқишларини, боғи, дала ҳовлиси борлар бундай жойлари йўқ одамларни ўз ерларига таклиф қилишларини кўришимиз мумкин.
Умму Мусодан ривоят қилинади:
«Али салавотуллоҳи алайҳининг шундай деганларини эшитдим:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам Абдуллоҳ ибн Масъудга дарахтга чиқиб, мева олиб тушишни амр қилдилар. Шунда у зотнинг саҳобалари Абдуллоҳнинг болдирлари ингичкалигини кўриб, кулишди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Нимага куласизлар? Албатта, Абдуллоҳнинг оёқлари тарозида Уҳуддан ҳам оғирроқдир», дедилар».
Шарҳ: Ушбу ҳадисдан Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам бошчилигида саҳобалар боққа чиққанлари, ораларидан Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳунинг дарахтга чиқиб, мева терганларини билиб оламиз.
Шу билан бирга, Абдуллоҳ ибн Масъуд розияллоҳу анҳунинг фазллари қандай экани, у кишининг қиёмат кунида қанчалик буюк бир мақомга эга бўлишлари ҳам аён бўлмоқда.
Ушбу икки ривоятдан Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бошлиқ саҳобаи киромлар вақти-вақти билан шаҳардан ташқаридаги боғу роғларга чиқиб, тоза ҳавода дам олиб, суҳбатлар қуриб турганларини билиб оламиз. Бу ҳам барча учун керакли иш экани маълум бўлади.
«Одоблар хазинаси» китоби асосида тайёрланди