Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Нафсим деди: - борми экан, бизлар учун чексиз роҳат?
Ақл деди: - имкони бор, айтай сенга қилсанг тоқат.
Нафсим деди: - айта қол тез, етай унга бўлдим безор,
Қайга бормай минг машаққат, тану жоним олди озор.
Ақл деди: - Минг ой қилсанг, тинмай тоат қилиб сабр,
Сўнгра бориб қилгин роҳат, то-абад етмас жабр.
Нафсим деди: - Мен билардим, сендан чиқмас яхши фикр,
Қайси аҳмоқ тинмай қилар, бир умрга Ҳақни зикр.
Ақл деди: - Мунча шошдинг, ҳар бир ишни имкони бор,
Қадр кеча қил ибодат, бир умрга рағбати бор.
Нафсим деди: - Кимдан олдинг? Бу сўзларни борми далил?
Зикрин қилиб бедор бўлсам, Жаннат учун борми кафил.
Ақл деди: - Бу ваъдалар мендан эмас, Ҳадис эмас, Аллоҳдандир,
"Минг ойдан афзалроқдир"-башорати Қуръондандир.
Нафсим деди: - Билмай қолдим не бўлди, ақл мени лол қилди,
Мен тан бердим ақлга, охир мени дол қилди.
Нафсу - ақл, ёнма ён, доим дилга соларкан,
Бу ҳикматдан билмадим, кимлар ибрат оларкан,
Бедор дўстим тақво қиб, фурсат келди олади,
Ҳақнинг қули дуонгиздан, Умид қилиб қолади.
Жиззах шаҳар «Имом Бухорий» жоме масжиди
имом ноиби Ҳалилов Умиджон Абдуҳаким хожи ўғли