Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Кимки васият қилувчидан тойилиш ёки гуноҳ содир бўлишидан қўрқиб, уларнинг орасини ислоҳ қилса, унга гуноҳ йўқ. Албатта, Аллоҳ ўта мағфиратлидир, ўта раҳмлидир. Бақара 182.
Биз «тойилиш» деб таржима қилган сўз ояти каримада «жанафан» дейилган. Бу сўз хато қилиб, ҳақдан бурилишни англатади. Яъни билмасдан нотўғри иш қилиб қўйишни билдиради. «Гуноҳ» эса билиб туриб, ноҳақлик қилишдир. Демак, васият қилувчи билибми, билмайми, нотўғри васият қилган бўлса, унинг васиятини бузган одам бундан аввалги оятда келгани каби, гуноҳкор бўлмайди. Мисол учун, бир одам молининг учдан бири миқдоридан кўпини васият қилиб юборса, васияти фақат учдан бирига ўтади, қолганига амал қилмаган одам гуноҳкор бўлмайди.
Эътибор берилса, қасос ҳукмида ҳам, васият ҳукмида ҳам тақво алоҳида таъкидланади.