Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Биз китоб берганлар уни (Муҳаммадни) болаларини танигандек танирлар. Ва албатта, уларнинг бири гуруҳи билиб туриб, ҳақни беркитарлар. Бақара 146.
Инсон ўз боласини ҳаммадан яхши танийди. Чунки бола унинг жигарбанди, унда ўзининг қони, ҳис-туйғулари ва бутун вужуди аксини топган. Баъзи ҳолларда боланинг ўзи у ёқда турсин, ҳидидан ҳам танийди. Шунга қиёсан, зарбулмасал қилиб айтиляптики,
«Биз китоб берганлар уни худди болаларини танигандек танирлар».
Чунки уларнинг муқаддас китоблари – Таврот ва Инжилда охирзамон Пайғамбари ҳақида очиқ-ойдин хабарлар келган. Яҳудийлардан инсофлилари ўша хабар асосида Набий алайҳиссаломга иймон келтириб, саҳобалик бахтига муяссар бўлганлар.
Ўшалардан бири Абдуллоҳ ибн Салом розияллоҳу анҳу:
– Мен уни ўғлимдан ҳам яхши танийман, – деганлар. Ҳазрати Умар розияллоҳу анҳу:
– Нима учун? – деб сўраганларида:
– Муҳаммаднинг пайғамбар эканига менинг ҳеч шубҳам йўқ, аммо ўғлимнинг онаси хиёнат қилган бўлиши мумкин, – деганлар. Шунда ҳазрати Умар у кишининг бошларидан ўпганлар.
«Ва албатта, улардан бир гуруҳлари билиб туриб, ҳақни беркитарлар».
Лекин аҳли китоблардан бир гуруҳлари ҳақни билиб турсалар-да, ҳасад қилиб, беркитадилар. Шу жумладан, Муҳаммад алайҳиссаломнинг ҳақ пайғамбар эканликлари ва қибла ҳақидаги илмни ҳам. Улардаги мавжуд ҳасад доимо ўзини кўрсатиб туради.