Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан ривоят қилинади:
Уйайна ибн Ҳисн жияни Ҳурр ибн Қайсникига меҳмон бўлиб тушди. Жияни Ҳурр ибн Қайс Умар розияллоҳу анҳунинг яқин аъёнларидан бири эди. Умар розияллоҳу анҳунинг ҳамсуҳбат ва маслаҳатчилари хоҳ ўрта ёш, хоҳ йигит бўлишсин, қорилардан эди. Уйайна жиянига: «Эй акамнинг ўғли, бу амирнинг ҳузурида сенинг ҳурматинг бор. Менга унинг олдига киришга изн олиб бер», деганида, у изн сўради. Умар розияллоҳу анҳу унинг киришига рухсат бердилар. Уйайна ибн Ҳисн у зот ҳузурларига кириб: «Эй Ибн Хаттоб менга қара, Аллоҳга қасамки, бизга кўп нарса бермайсан. Одиллик билан ҳукм қилмайсан», деганида, Умар розияллоҳу анҳу ғазабланиб, ҳатто уни урмоқчи бўлдилар. Шунда Ҳурр: «Эй мўминлар амири, албатта Аллоҳ таоло пайғамбарига: «Авфни олинг, яхшиликка буюринг ва жоҳиллардан юз ўгиринг», деган. Бу киши ўша жоҳиллардандир», деди. Аллоҳга қасамки, Ҳурр бу оятни ўқиганида, Умар бундан ўтиб кетмадилар. Чунки Умар розияллоҳу анҳу Аллоҳнинг китобида келган нарсада тўхтардилар (яъни, унга амал қилардилар).
Имом Бухорий ривоятлари.