Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абдуллоҳ ибн Баввоб айтади: “Маъмун жуда ҳалим киши эди. Хатто баъзан унинг ҳалимлиги бизнинг ғазабимизни қайнатар эди. Бир куни парда ортидаги курсида тишларини мисвок қилиб ўтирганди. Биз эса унинг олдида қўриқчилик қилиб турган эдик. Ёнимиздан бир тузфуруш ўтиб кетаётиб шундай деди: “Сизлар бу Маъмунни менинг кўз ўнгимда улуғ инсон бўлиб гавдаланади деб ўйлайсизларми? Ахир у акасини ўлдирган-ку!” Бу гапни эшитган Маъмун табассум қилди ва биздан: “Мана шу одамнинг кўзига улуғ бўлиб кўринишим учун сизларда бирор чора борми?” деб сўради”.
Ҳоний Ҳожининг “Солиҳлар ҳаётидан минг бир қисса”
китобидан Нозимжон Ҳошимжон таржимаси