Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنِ الْمُسْتَوْرِدِ الْقُرَشِيِّ رَضِي اللهُ عَنْهُ أَنَّهُ قَالَ عِنْدَ عَمْرِو بْنِ الْعَاصِ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَقُولُ: «تَقُومُ السَّاعَةُ وَالرُّومُ أَكْثَرُ النَّاسِ»، فَقَالَ لَهُ عَمْرٌو: أَبْصِرْ مَا تَقُولُ، قَالَ: أَقُولُ مَا سَمِعْتُ مِنْ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: لَئِنْ قُلْتَ ذَلِكَ إِنَّ فِيهِمْ لَخِصَالًا أَرْبَعًا إِنَّهُمْ لَأَحْلَمُ النَّاسِ عِنْدَ فِتْنَةٍ وَأَسْرَعُهُمْ إِفَاقَةً بَعْدَ مُصِيبَةٍ وَأَوْشَكُهُمْ كَرَّةً بَعْدَ فَرَّةٍ وَخَيْرُهُمْ لِمِسْكِينٍ وَضَعِيفٍ وَيَتِيمٍ، وَخَامِسَةٌ حَسَنَةٌ جَمِيلَةٌ وَأَمْنَعُهُمْ مِنْ ظُلْمِ الْمُلُوكِ.
Муставрид ал-Қураший розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Амр ибн Оснинг олдида «Расулуллоҳ алайҳиссаломнинг «Қиёмат қойим бўлганда одамларнинг кўпчилиги румликлар бўлади», деганларини эшитганман», дедим. «Оғзингга қараб гапир!» деди Амр. «Расулуллоҳ алайҳиссаломдан эшитган нарсани айтяпман», дедим. У шундай деди: «Агар улар ҳақида бу гапни айтсанг, уларда тўрт хислат бўлади:
– улар фитна пайтида энг ҳалим одамлар бўлади;
– мусибатдан кейин энг тез ўзига келган одамлар бўлади;
– қочгандан кейин энг тез қайта қувганлар бўлади;
– уларнинг энг яхшиси мискин, заиф ва етимлар бўлади.
Улардаги бешинчи гўзал яхшилик шуки, подшоҳларнинг зулмидан энг кўп ман қилинганлар бўлади».
عَنْ نَافِعِ بْنِ عُتْبَةَ رَضِي اللهُ عَنْهُ قَالَ: كُنَّا مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي غَزْوَةٍ فَأَتَى النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَوْمٌ مِنْ قِبَلِ الْمَغْرِبِ عَلَيْهِمْ ثِيَابُ الصُّوفِ فَوَافَقُوهُ عِنْدَ أَكَمَةٍ فَإِنَّهُمْ لَقِيَامٌ وَرَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَاعِدٌ، قَالَ: فَقُلْتُ فِي نَفْسِي: ائْتِهِمْ فَقُمْ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَهُ لَا يَغْتَالُونَهُ ثُمَّ قُلْتُ لَعَلَّهُ نَجِيٌّ مَعَهُمْ فَأَتَيْتُهُمْ فَقُمْتُ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَهُ فَحَفِظْتُ مِنْهُ أَرْبَعَ كَلِمَاتٍ أَعُدُّهُنَّ فِي يَدِي، قَالَ: «تَغْزُونَ جَزِيرَةَ الْعَرَبِ فَيَفْتَحُهَا اللهُ ثُمَّ فَارِسَ فَيَفْتَحُهَا اللهُ ثُمَّ تَغْزُونَ الرُّومَ فَيَفْتَحُهَا اللهُ ثُمَّ تَغْزُونَ الدَّجَّالَ فَيَفْتَحُهُ اللهُ». قَالَ: فَقَالَ نَافِعٌ: يَا جَابِرُ لَا نَرَى الدَّجَّالَ يَخْرُجُ حَتَّى تُفْتَحَ الرُّومُ. رَوَاهُمَا مُسْلِمٌ.
Нофеъ ибн Утба розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий алайҳиссалом билан бирга бир ғазотда эдик. Набий алайҳиссаломнинг ҳузурларига мағрибдан жун кийимли бир қавм келди. Улар у зотга бир тепаликда рўпара келишди. Улар тик туришар, Расулуллоҳ алайҳиссалом эса ўтирар эдилар. Ўзимга ўзим: «Бориб, улар билан у зотнинг ўрталарига тур, яна у зотга бирор ёмонлик қилишмасин», дедим. Сўнгра: «Эҳтимол, у зот улар билан махфий гап гаплашаётгандирлар», дедим. Кейин бориб, улар билан у зотнинг ўрталарига турдим. Ўшанда у зотдан тўрт калимани ёдлаб олдим, уларни қўлларим билан санаб бераман: «Араб жазирасига ғазот қиласизлар, Аллоҳ уни фатҳ қилади. Сўнгра Форсга, Аллоҳ уни ҳам фатҳ қилади. Кейин Румга ғазот қиласизлар, Аллоҳ уни ҳам фатҳ қилади. Сўнг Дажжолга қарши ғазот қиласизлар, Аллоҳ уни ҳам фатҳ қилади». Нофеъ айтади: «Рум фатҳ қилинмай туриб Дажжолнинг чиқишини кўрмаймиз, Жобир!»
Иккисини Муслим ривоят қилган.
«Фитналар ва Қиёмат аломатлари» китобидан