Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.

Электрон микроскопда кўрилганда маълум бўлдики, чивиннинг бошида 100 та кўзи, оғзида 47 та тиши, кўксида 3 та юраги, марказий юрак, ҳар бир аъзо учун юрак бор экан.

Чивин қушларда мавжуд бўлмаган аъзолар билан жиҳозланган экан.

Чивинда ҳароратни ўлчовчи асбоб бор экан. У атрофидаги нарсаларни рангидан, шаклидан эмас, фақатгина ҳароратидан таниб олар экан.

Чивиннинг қонни таҳлил қилиш асбоби бор экан. У шу асбоб орқали қайси танага қўниш, қайси танадан қон олишни ҳал этар экан. Шунинг учун ҳам у ҳаммадан қон сўравермайди.

Чивин қон сўришдан олдин ўша жойни карахт қилиш учун наркоз юборар экан. Шунинг учун ҳам кўпинча чивинни қонимизни сўриб бўлганидан кейин сезамиз.

Чивиннинг хартумида 6 та йўлак бўлиб, ҳар бирининг ўз вазифаси бор экан.

Чивиннинг оёқларида тирноқлари бўлиб, уларни силлиқ терига қўнган пайтларда ишга солар экан.

Аллоҳ таоло Қуръонда шундай деб марҳамат қилган:

"Бу Аллоҳнинг яратганидир. Қани менга кўрсатинг-чи, Ундан бошқалар нимани яратдилар" (Луқмон сураси, 11-оят).

Шайх Набулсийнинг мавъизалари асосида Нозимжон Ҳошимжон тайёрлади