Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Машҳур қироат имомларидан бири имом Кисоий роҳимаҳуллоҳ 40 ёшигача қўй боқиб юрган. Кунлардан бир куни у қўй боқиб юрганида боласини Қуръон мадрасасига юбораётган онани кўриб қолади. Бола «бормайман» деб хархаша қилаётган эди.
Онаси унга деди:
- Сен албатта Қуръон ҳалқасига бориб таълим олишинг керак. Акс ҳолда мана бу чўпонга ўхшаб қоласан!
Кисоий буни эшитиб: «Ҳали мен инсонларга мисол қилинадиган бўлиб қолдимми?!», дея қўйларини сотиб юборади. Сўнгра илм олишга киришиб луғат ва қироатда етук имом бўлади. Уни инсонлар илмда ва олийҳимматли бўлишда мисол қила бошлашади.
Агар инсонлар ўзи учун чиқарган қарорлари иймон ва иродада собит бўлса, унинг вақтлари бесамар кетмайди.
Абдулқодир Полвонов саҳифасидан фойдаланилди.
Хуршид Маъруф тайёрлади