Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абдуллоҳ ибн Соиб отасидан, у эса бобосидан ривоят қилади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг: «Бирортангиз соҳибининг нарсасини ўйнаб ёки жиддийлик билан олиб қўймасин. Агар ҳассасини олиб қўйса ҳам дарҳол қайтариб берсин», деганларини эшитдим». Шарҳ: Демак, ўйин ё ҳазил қилиб, бировнинг нарсасини беркитиб қўйиш, уни ташвишга солиш, хижолат қилиш, кейин ортидан мазах қилиб кулиш мўмин-мусулмонларга тўғри келмас экан. Мўмин-мусулмонлар бундай ишларни мутлақо қилмасликлари шарт экан.
Албатта, бу каби ишлар мўмин кишига озор ҳисобланади. Мўминга озор бериш эса мумкин эмас. Бу мўмин-мусулмонлик одобига тўғри келмайди.
Агар бирор нарсани олган бўлса, дарҳол ўрнига қайтариш керак экан. Йўқса, эгаси уни ахтариб хижолат бўлиши ва озор топиши юзага келади.
Бас, шунга ўхшаш мўмин-мусулмонларга озор етказадиган ўйин ва ҳазилларнинг яқинига йўламаслик керак.