Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
عَنْ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم قَالَ: مِفْتَاحُ الصَّلَاةِ الطُّهُورُ، وَتَحْرِيمُهَا التَّكْبِيرُ، وَتَحْلِيلُهَا التَّسْلِيمُ. رَوَاهُ أَبُو دَاوُدَ وَالتِّرْمِذِيُّ وَالْحَاكِمُ وَصَحَّحَهُ.
Али розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Намознинг калити покликдир, унинг ҳаром қилиши такбирдир ва ҳалол қилиши саломдир», дедилар».
Абу Довуд ва Термизий ривоят қилганлар. Ҳоким саҳиҳ, деган.
Ҳадиси шарифдан намозга тегишли учта муҳим ҳақиқатни ўрганамиз:
1. Поклик намознинг калити эканлиги.
Ҳеч бир нарсани калитсиз очиб бўлмаганидек, намозни ҳам калитсиз очиб бўлмайди. Намознинг калити поклик экан, намоз ўқувчи албатта, аввал баданини, кийимини, намоз ўқийдиган жойини поклаши керак. Агар шуни қилмаса, намоз ўқий олмайди. Ўқиса ҳам, намози қабул бўлмайди.
Бир кунда беш вақт фарз намози борлигини эътиборга олсак, мусулмон ҳамиша ҳамма тарафдан пок бўлиб юриши керак. Айни мана шу натижага бошқа тузум ва дийнлар эриша олмаган.
2. Намознинг ҳаром қилиши такбир билан бўлиши.
Яъни, киши намоз ўқишни ният қилиб, «Аллоҳу акбар!» деб такбир айтиши билан ушбу такбир айтишдан олдин ҳалол бўлган ишлар намоз ўқувчига ҳаром бўлиб қолади. Намознинг ичида улардан ҳеч бирини қила олмайди.
3. Намознинг ҳалол қилиши салом билан бўлиши.
Яъни, намоз ичида қилиш ҳаром бўлган нарсалар намозхоннинг намоз охирида «Ассалому алайкум!» деб салом бериши билан яна ҳалол бўлади. Саломдан кейин уларнинг барчасини қилавериш мумкин.
«Ҳадис ва ҳаёт» китобидан