Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ийсо ибн Умар айтади: “Амр ибн Атаба ибн Фарқад кечаси отига миниб, қабристонга борарди. Отидан тушиб, қабрлар олдида тўхтатиб қолар ва: “Эй аҳли қабр! Саҳифалар ёпилди, амаллар кўтарилди”, дер ва тонгга қадар ўтирган жойидан қимирламасдан йиғлар, сўнг отига миниб, бомдод намозига кетарди”.
Ўлим тўшагида
Ато ибн Соибдан ривоят қилинади: “Абу Абдурраҳмон Суламий ўлим тўшагида ётганида уни кўргани бордик. У шундай деди: “Роббимдан умидворман. Унинг учун саксон йил рўза тутдим”.
“Солиҳлар гулшани” китобидан