Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Одамлар қачон меванинг аввалини кўрсалар, уни Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга олиб келар эдилар. У зот уни олиб туриб, «Аллоҳим! Бизга меваларимизда барака бергин. Бизга Мадинамизда барака бергин. Бизга соъимизда ва муддимизда барака бергин. Аллоҳим! Албатта, Иброҳим банданг, халилинг ва набийингдир. Албатта, мен банданг ва набийингдирман. Албатта, у Сенга Макка учун дуо қилди. Мен Сенга Мадина учун у Макка учун қилган дуони ва яна унинг мислича дуони қиламан», дер эдилар.
Сўнгра ўзлари кўрган энг кичик болани чақириб, ўша мевани унга берар эдилар».
Термизий ривоят қилган.
Шарҳ: Ушбу ҳадиси шарифдан олинадиган фойдалар:
1. Мева нишона бериб, аввалгиси пишганда аҳли фазл ва дуогўй кишиларга олиб бориш кераклиги.
2. Аҳли фазл ва дуогўй кишилар меванинг олдини қўлларига олганларида Аллоҳ таолодан барака сўраб, дуо қилмоқлари лозимлиги.
3. Меванинг аввалини маъсум гўдакларга бериш кераклиги.
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф
(Ҳадис ва ҳаёт китобидан)