Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
2726. Оиша розияллоҳу анҳодан ривоят қилинади:
«Ҳорис ибн Ҳишом Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан:
«Сизга ваҳий қандай келади?» деб сўради.
Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам:
«Аҳёнда худди қўнғироқдек жаранглаб келади, шуниси мен учун энг қийин. У кетганидан кейин мен у айтган нарсани ўзимда сингдириб олган бўламан. Гоҳида эса фаришта менга одам шаклида келиб, сўзлаб кетади ва унинг айтганларини англаб оламан», дедилар. Оиша:
«Батаҳқиқ, қаттиқ совуқ кунда у зотга ваҳий тушганини, (ваҳий) у кишидан ажралганда эса пешоналаридан тер оқаётганини кўрганман», деди».
Икки шайх ва Термизий ривоят қилганлар.
2727. Убода ибн Сомит розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Қачон Набий соллаллоҳу алайҳи васалламга ваҳий тушса, оғирлашиб, юзлари оқариб кетар эди».
2728. Яна ўша кишидан ривоят қилинади:
«Аллоҳнинг Набийси соллаллоҳу алайҳи васалламга ваҳий тушса, бошларини қуйи солиб олар эдилар. Саҳобалари ҳам бошларини қуйи солиб олар эдилар. (Ваҳий) у зотдан очилганда бошларини кўтарар эдилар».
Иккисини Муслим ривоят қилган.
Шайх Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф
(Ҳадис ва ҳаёт китоибидан)