Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Анас розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам қабр олдида йиғлаётган бир аёлни кўриб, «Аллоҳдан қўрқ ва сабр қил», дедилар. Шунда у аёл: «Нари тур, чунки сенга мендаги мусибат етмагандир ва уни билмайсан ҳам», деди. Шунда у аёлга: «Бу киши Набий соллаллоҳу алайҳи васалламдирлар», деб айтилди. У аёл Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам дарвозаларига келди. Лекин у зот ҳузурларида эшик оғаларини топмади. Аёл: «Сизни танимабман (Эй Расулуллоҳ)», деди. Шунда у зот: «Ҳақиқий сабр аввалги зарба пайтдагисидир», дедилар.
Муттафақун алайҳ.
Муслимнинг ривоятларида: «У хотин бир гўдак боласига йиғлаётган эди», деб келтирилган.