Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ҳижобсиз бир қиз шайхнинг ишхоналарига кирди. Буни кўрган бир йигит ғазабнок ҳолда: «Бу қиз нега келибди?» деб сўради.
Шайх шундай жавоб қилдилар: «Табиб касални қабул қилади, соғломни эмас!».
Бир йигит: «Эй шайх! Аллоҳга соқолсиз қандай йўлиқасиз?» деди.
Шайх: «Унга соғлом қалб билан йўлиқаман!» дея жавоб қилдилар.
Бу билан қуйидаги оятга ишора қилгандай бўлдилар:
«У кунда на мол манфаат берар ва на болалар. Магар ким Аллоҳ ҳузурига тоза қалб ила келар, (ўша манфаат топар)». (Шуаро сураси, 88-89-оятлар).
Бир йигит шайх Муҳаммад Ғаззолийдан: «Эй шайх, намоз ўқимаганнинг ҳукми нима?», дея сўради. У киши шундай жавоб бердилар: «Ҳукми — уни ўзинг билан масжидга олиб боришингдир. Яхшиликка чақирувчи бўл, амалларга ҳакам эмас!!»
Мубашшир Аҳмад домланинг телеграм саҳифаларидан олинди