Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Шифокор йигит бир қизга совчи қўйди. Қиз йигитнинг оилавий аҳволидан хабардор бўлгач, никоҳ маросимига онасини олиб келмаслик шарти билан турмушга чиқишини билдирди. Йигит нима қилишини билмай қолди ва устозларининг биридан маслаҳат сўради. Устози ундан: «Нега бундай шарт қўйди?» деб сўраганда, йигит: «Отам бир ёшлигимда вафот этганлар, онам менга пул сарфлаш учун одамларнинг кирини ювувчи бўлиб ишлаганлар. Лекин бундай ўтмишим менинг кўп қийналишимга сабаб бўлган. Энди ўз ҳаётимни бошлашим керак» деди.
Устози унга «Менинг бир талабим бор, уйга бориб онангнинг қўлини ювиб қўясан ва эртага олдимга келасан, фикримни ўшанда айтаман» деди.
Йигит уйига бориб онасидан қўлини узатишини сўраб, ювиб қўймоқчилигини айтди. Она қўлини узатганда ўғил у қўлга қараб йиғлаб юборди. Чунки кир ювиш асносида ёрилган, бужмайган қўлни йигит илк бор кўраётганди.
Йигит онасининг қўлини ювиб бўлгач, эрта бўлишини кутмай устозига қўнғироқ қилиб, «Раҳмат сизга, нима қилишим кераклигини тушундим, бир кунда ўтадиган никоҳ тўйимни деб, онамни қурбон қилмайман. Ахир онажоним менинг эртанги куним учун умрларини қурбон қилдилар» деди.
Азизлар, ота-оналаримизнинг хизматларида камарбаста бўлайлик!
Эшикка термулиб, болам келиб қолса деб овқатни ўраб, кутиб ўтирадиган волидамизнинг ҳолларидан хабар олишни унутмайлик!
Онамизнинг юзларида табассум, кўзларида ёш билан қилган дуоларини олишнинг пайидан бўлайлик!
Аллоҳ таоло ота-онамизни паноҳида асрасин, умрларига, ризқларига барака берсин! Ота-онаси вафот этганларнинг ота-оналарини Ўзи раҳматига олсин!
Нозимжон Ҳошимжон