Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ямандан икки киши келиб Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг ҳузурларида иймон келтирди. Уларнинг бири бошқасига қараганда кўпроқ ибодат қилар эди. У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга жиҳод қилиб шаҳид бўлди.
Нариги шериги эса ундан кейин бир йил яшаб вафот қилди.
Талҳа ибн Убайдуллоҳ розияллоҳу анҳу туш кўрди. Тушида жаннат эшиги олдида турган эмиш. Ҳалиги икки Яманлик киши ҳам ўша ерда турган эмиш. Бир фаришта келиб бир йил кейин вафот этган Яманлик кишини жаннатга киришини айтди. Сўнгра фаришта яна қайтиб чиқиб шаҳид бўлган Яманликни ҳам жаннатга киришини айтди. Сўнгра яна қайтиб чиқиб Талҳа розияллоҳу анҳуга деди:
- Сен қайт! Ҳали сенинг умринг бор!
Талҳа розияллоҳу анҳу кўрган тушини одамларга айтиб юрди. Одамлар унинг тушидан, ҳалиги Яманликларнинг ҳолидан таажжубланиб юришди. Бу гап Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга етиб боргач кишиларга дедилар:
- Нимадан таажжубланяпсизлар?
- Эй Аллоҳнинг Расули! Анави Яманлик ибодатли киши эди, шаҳид бўлди. Аммо шериги жаннатга ундан аввал кирди?!
Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга шундай дедилар:
- Жаннатга аввал кирган киши ундан кейин бир йил яшамаганмиди?
-Яшаган эди!
- Рамазонни топиб, рўза тутиб, намоз ўқиганмиди?!
- Ҳа!
- Унда иккаласининг ўртасидаги фарқ осмон билан ер қадардир!
Мана, Рамазоннинг олдида турибмиз. Рамазонни топган, ҳамда рўзаси ва намози билан шаҳид биродаридан ўзиб кетган юқоридаги Яманликнинг топган ажрига яқин турибмиз иншааллоҳ! Мусобақа қилайлик. Мўъминнинг умри фақатгина яхшиликни зиёда қилиши керак.
Аллоҳ йўлидаги очликка, чанқоқликка марҳабо биродарлар! Бу соатлар ўтиб кетади. Бундан сўнг ичакларимиз яна тўлади. Томоқларимиз яна ҳўл бўлади, аммо ажр қолади иншааллоҳ!
Мажруҳ қалбларга даво бўладиган, маҳзун қалбларга тасалли бўладиган, тоғлар қадар ажр бўладиган Қуръон қироатига марҳабо! «Алиф лам мим» ни ҳарф демайман. Алиф бир ҳарф, лам бир ҳарф, мим бир ҳарфдир!
Қиём ва таровеҳга марҳабо! Бунда оёқлар Аллоҳ учун тик туради. Қалблар ўз уловини Унинг эшигида тиз чўктиради. Ширин машаққатлар лаҳзаси ўтиб кетади. Аммо буюк ажр қолади!
Садақага марҳабо! Фақир-мискинларни таомлантиришга марҳабо! Булар қолади. Кафаннинг чўнтаги йўқ. Садақа молимизни охиратга юборадиган ягона йўлдир!
Абдулқодир Полвонов