Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ҳужжатул Ислом имом Ғаззолий «Бидоятул ҳидоя» номли китобида қуйидагиларни айтадилар:
«Вақтинг – ҳаётинг, умрингдир. Умринг сармоянгдир. Ўша билан тижорат қиласан. У билан Аллоҳ таолонинг ҳузуридаги абадий неъмат (жаннат)га етасан.
Ҳар бир олаётган нафасинг асли гавҳардир. Лекин у ўз қийматини йўқотади, агар унинг бадали, эвази бўлмаса. Вақтинг ўтар экан, у энди асло ортга қайтмайди.
Сен, ҳар куни мол-дунёси зиёда бўлаётгани билан шод бўлаётган, аслида у билан бирга умри қисқариб бораётган нодонлардан бўлмагин.
Умрнинг қисқариши эвазига мол-дунёнинг кўпайишида нима хайр бор?! Унинг ўрнига илм ва амалнинг кўпайиши сени шод қилсин. Чунки бу иккиси сенга дўст бўлиб, оиланг, мол-мулкинг, фарзандларинг ва дўстларинг сени тарк қилган чоғда, қабрда ҳам сени рафиқинг, ҳамроҳинг бўладилар.