Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Собит ал-Буноний айтади: «Кўркам бир йигит бор эди. Бир куни онаси унга: «Ўғлим, бир кунинг қолган бўлса ҳам, қадрига етгин», деб насиҳат қилди. Аллоҳ таолонинг амри билан ўша йигитга бир мусибат келиб, ўлим ёқасига келиб қолди. Онаси унга: «Ўғлим, сени бу ҳалокатдан огоҳлантирган эдим. Бир кунинг қолган бўлса ҳам, қадрига етгин, деган эдим», деди. Ўғил шундай деди: «Онажон, Роббимнинг ҳузурида мен учун кўп яхшиликлар бор. Умид қиламанки, Роббим ўша Кунда мени Ўзининг фазли билан азобламайди. Агар мени кечирмаса, ҳолимга вой».
Собит айтади: «Аллоҳ азза ва жаллага қасамки, шу ҳолатда ҳам унинг гумони яхши бўлди».
«Солиҳлар гулшани» китобидан