Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Мужолид ибн Саъиддан ривоят қилинади: «Шаъбийдан «Шурайҳ тулкидан ҳам айёр» деган ибора қаердан келиб чиққан?» деб сўрадим. Шаъбий шундай деди: «Шурайҳ деган одам вабо тарқалган кунларда Нажаф томонга йўлга чиқибди. Йўлда тўхтаб, намоз ўқиётган экан, рўпарасига бир тулки келиб, уни намоздан чалғитибди. Тулкининг ҳадеб чалғитавергач, Шурайҳ бир қамишни ерга санчиб, унга кўйлагини ва салласини кийдириб, худди намоз ўқиётган одам шаклида қилиб қўйиб, ўзи бир четда пойлаб турибди. Тулки яна жойнамозга яқинлашган пайтда Шурайҳ билдирмай келиб, тулкини тутиб олибди. Шунинг учун халқ орасида «Шурайҳ тулкидан ҳам айёр» деган ибора юради».
«Солиҳлар гулшани» китобидан