Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Бир одам солиҳлардан бирига: «Аллоҳдан узоқлашиб кетяпман. Бунинг давоси, чораси нима?» деди. Солиҳ киши деди: «Ихлоснинг томири, сабрнинг япроғи, хокисорлик шарбатини олиб, тақво идишига сол. Устидан Аллоҳдан қўрқиш сувини қуйиб, маҳзунлик оловида қайнат. Унга муроқаба (нафсни доимо қатъий назоратда ушлаш) самимиятини қўшиб, ростгўйлик қўли билан тановул қил. Уни истиғфор жомида ичиб, парҳезкорлик билан чайиб ташла. Ўзингни ҳирс, тамадан йироқ тут. Шунда Аллоҳнинг изни билан бу касалликдан қутуласан».
«Cолиҳлар гулшани» китобидан