Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Бир киши Қуръондан Аллоҳ таолонинг «Биз тақводорларни суворий ҳолларида (Ҳадиси шарифларда айтилишича, Қиёмат куни кимлардир пиёда, кимлардир суворий (уловда), кимлардир юзтубан ҳолатда юрар экан. Саҳобалардан бири «Юзтубан юриш қийин-ку», деганида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам «Бу дунёда икки оёқда юргизиб қўйган Зот охиратда юзтубан юргизишга ҳам қодир», деган эканлар)Раҳмон даргоҳига тўплайдиган, жиноятчи кофирларни эса жаҳаннамга тушишлари учун ҳайдайдиган кунимизни эсланг!» (Марям сураси, 85-86 оятлар) оятини ўқиётган эди, Масруқ розияллоҳу анҳу буни эшитиб, ўзини йўқотиб, қаттиқ йиғлаб юборди. У қорига: «Менга шуни яна ўқиб бер», деди. Қори ушбу оятларни қайта ўқиб тугатмасидан Масруқ дод деб йиғлаганча беҳуш йиқилиб, жон таслим қилди. У зот Қуръон тинглаб, сўнг вафот этган нодир инсонлардан эди.
«Солиҳлар гулшани» китобидан