Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам тамаъ қилинмайдиган ўринда тамаъ қилиб, қалбнинг муҳрланиб қолишидан паноҳ сўрар эдилар.
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу: «Тамаъчалик инсоннинг ақлини кетказадиган нарса йўқ», деганлар.
Умар ёки Ибн Зубайр розияллоҳу анҳумо Каъб розияллоҳу анҳуга: «Инсонлар илмни ўргангач, нима уни уларнинг қалбидан чиқариб юборади?» дейишди. У киши: «Тамаъ ва ҳожатларни инсонлардан сўраш», деб жавоб бердилар. Каъб розияллоҳу анҳу яна шундай деганлар: «Олимларнинг оёғи мустаҳкам турмай, тойилиб кетишга сабаб бўладиган нарса тамаъдир».
Умар ибн Хаттоб розияллоҳу анҳу: «Одамларнинг қўлидаги нарсадан умидни узишда бойлик бор, тамаъда фақирлик бор, узлатда эса ёмонликка аралашишдан узилиш бор», деганлар.
Амр ибн Убайд айтади: «Мўминда учта хислат бор: ўзига зарар берадиган сўзни эшитиб, уни эшитмагандай кетади. Ўзига раво кўрган нарсани бошқаларга ҳам раво кўради. Одамлардан бирон нарса тамаъ қилмайди».
Абул Атоҳия шундай деган:
Тамаъга бўйсунсанг, бўлдинг унга қул,
Қаноат қилмасанг, обрўйинг бир пул.
«Солиҳлар гулшани» китобидан