Яъқуб ибн Суфённинг каромати
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Ибн Асокир Яъқуб ибн Суфёндан ривоят қилади: «Сафарда бўлсам, кечаси чироқ нурида китоб ёзиб ўтирар эдим. Бир куни кечаси ёзиб ўтирган эдим, кўзимга бир нарса кириб кетди. Чироқ ёниб турган бўлса ҳам кўра олмайдиган бўлиб қолдим. Кўзим кўрмай қолгани, ҳадис ёза олмай қолганим, Ватандан узоқда бўлганим учун ғам чекиб, йиғлай бошладим. Сўнг ухлаб қолибман. Тушимда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни кўрдим. У зот соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Сенга нима бўлди?» дедилар. Ватандан узоқдалигим, ҳадис ёза олмай қолганимдан шикоят қилдим. У зот: «Яқинроқ кел», дедилар. Яқинларига борган эдим, қўлларини кўзимга қўйиб, Қуръондан ўқий бошладилар. Уйғонсам, кўзим яна кўра бошлабди. Ўтириб, Аллоҳга тасбеҳ айтдим».
«Солиҳлар гулшани» китобидан
© islom.uz 2003-2024.
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайтдан маълумот олинганда манба кўрсатилиши шарт.
Email: admin@islom.uz
Telegram: @portalislomuzadmin_bot
Ўзбекистон, Тошкент, 100185
Сўгалли ота кўчаси, 5-уй
