Жунайднинг сўнгги нафаси
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Абу Бакр Аттор айтади: «Жунайд Абул Қосим жамоат билан намоз ўқиб турганида ўлим ҳозир бўлди. У намозни ўтириб ўқиётган эди. Сажда қилишга чоғланиб, оёқларига таянмоқчи бўлган эди, оёқларидан жон чиқди. Унинг ҳаракатлари оғирлашиб қолди. У икки оёғини аста узатди. Ўша намозда қатнашган баъзи дўстларимиз унга ўлим ҳозир бўлганини сезишди. Абул Қосимнинг оёқлари шиша бошлади. Шунда ёнида турган Басомий деган одам: «Эй Абул Қосим, сенга нима бўляпти?» деб сўради. У: «Бу Аллоҳнинг неъматлари… Аллоҳ буюкдир», деди. Намоздан кейин Абу Муҳаммад Жаририй: «Эй Абул Қосим, чалқанча ётиб олинг», деди. У: «Эй Абу Муҳаммад, бу Аллоҳ берган неъмат вақти (ўлим фурсати). Аллоҳ буюкдир», деди ва то вафот этгунга қадар шу ҳолатда бўлди».
«Солиҳлар гулшани» китобидан
© islom.uz 2003-2024.
Барча ҳуқуқлар ҳимояланган. Сайтдан маълумот олинганда манба кўрсатилиши шарт.
Email: admin@islom.uz
Telegram: @portalislomuzadmin_bot
Ўзбекистон, Тошкент, 100185
Сўгалли ота кўчаси, 5-уй
