Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
339. Абу Саъид Худрий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам рукуъдан бош кўтарсалар, ушбуларни айтардилар: «Роббана лакал ҳамду милъас-самавати вал арзи. Ва милъа маа шеъта мин шайъин баъду. Аҳлас-санааи вал мажди. Аҳаққу маа қолал абду. Ва куллунаа лака абду. Аллоҳумма лаа монеъа лимаа аътойта ва лаа муътия лимаа манаъта ва лаа янфаъу зал жадди минкал жадду».
Муслим ривоят қилган.
340. Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам саждаларида: «Аллоҳуммағфирлий занби куллаҳу, диққаҳу ва жиллаҳу ва аввалаҳу ва охираҳу ва аланиятаҳу ва сирраҳу», дер эдилар».
Муслим ривоят қилган.
341. Рифоъа ибн Рофеъ Зурақий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Бир куни Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам билан бирга намоз ўқир эдик. Бошларини рукуъдан кўтарганларида: «Самиъаллоҳу лиман ҳамидаҳ», дедилар. Шунда ортларидан бир киши: «Роббанаа ва лакал ҳамду, ҳамдан касийрон муборакан фийҳи», деди. Ўгирилганларидан кейин у зот: «Гапирган ким?» дедилар. Ҳалиги одам: «Мен», деди. У зот: «Ўттиздан ортиқ фариштанинг уни қайси бири олдин ёзиш учун шошилаётганларини кўрдим», дедилар».
Бухорий ривоят қилган.
«Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам» китобидан