Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм.
Аллоҳ таолога битмас-туганмас ҳамду санолар бўлсин.
Пайғамбаримизга мукаммал ва батамом салавоту дурудлар бўлсин.
Жаъфар раҳимаҳуллоҳ айтадилар: «Бир куни Басрада кучли шамол туриб, ҳаммаёқ қоп-қоронғи бўлиб қолди. Одамлар масжидлар сари талпинишди. Ўзимга-ўзим: «Мен кимнинг олдига борсам экан?» дедим. Сўнг Ато раҳматуллоҳи алайҳнинг олдига бордим. Қарасам, у уйида тик туриб, қўлини бошига қўйиб, «Аллоҳим, қиёмат аломатларини кўрсатгунингча мени тирик қолдирасан деб ўйламаган эканман», деяётган экан. Ато шу алфозда тонг отгунча тик туриб йиғлаб чиқди.
«Солиҳлар гулшани» китобидан